Ik heb een boekenblog vol boekentips, maar ik heb het nooit over boeken-podcasts. Dat klinkt misschien raar, maar ik heb daar een goede reden voor.

Ik luister namelijk helemaal geen podcasts. Nee, helemaal niet. En dus ook geen boekenpodcasts. Waarom niet? Omdat podcasts voor mij een beetje te vergelijken zijn met radio: het is herrie, vaak geouwehoer en vooral: onvoorspelbaar. Luisterboeken hebben een bepaalde mate van voorspelbaarheid (namelijk: verhaal. Daarnaast is het doorgaans ook maar 1 stem en weet je vrij zeker dat je aan het einde ook een afgerond einde hebt – of een volgend deel). Bij een podcast zijn het vaak twee of meer stemmen, en die mensen zijn in gesprek dus ze reageren ook op elkaar. Tel daarbij op dat er soms ook nog achtergrondgeluid is, en het is voor mij net zo intensief als een gesprek volgen. En een gesprek volgen is voor mij ook al intensief, en ik luister luisterboeken om even te ontsnappen aan dat intensieve.

Ik kan me voorstellen dat dit anders zou zijn als ik niet naast mijn blog ook nog een (vrijwilligers)baan zou hebben. Dat ik dan podcasts een kans zou geven vanwege mijn blog, als een soort ‘vakliteratuur’. Maar mijn vrijwilligerswerk, hoe ‘vrijwillig’ ook, is best intensief. Voor wie het niet weet: mijn vrijwilligerswerk is in feite een soort onderwijsondersteuner zijn in het cluster-3 onderwijs (voorheen ZMLK, Zeer Moeilijk Lerende Kinderen). De school waar ik werk is een VSO, een school voor Voortgezet Speciaal Onderwijs dus. We hebben dus leerlingen die fysiek wel een puber zijn, maar mentaal een peuter/kleuter/basisschoolkind. Dat is dus best uitdagend, en daardoor heb ik aan het einde van een dag niet altijd even veel ruimte over voor nog meer geklets tussen twee mensen die ik niet ken.

Tel daarbij op dat ik ook nog een UWV heb dat dingen van mij wil, nog steeds fysiotherapie heb voor mijn arm, een huishouden draaiende moet zien te houden, een mentale gezondheid die ook af en toe wat aandacht wil en nog zo wat dingetjes heb lopen die vaak best veel van mij vragen. Je snapt: in mijn hoofd en mijn leven is gewoon geen ruimte voor nog meer ‘gedoe’. Ik hou het dus bij mijn veilige luisterboeken, waarvan ik weet wat ik ervan kan verwachten en die doen wat ik wil.

Zolang ik dit (vrijwilligers)werk doe, verwacht ik dat ik geen ruimte in mijn hoofd heb voor podcasts, en dus ook niet voor boekenpodcasts. Misschien mis ik daardoor heel veel, dat kan. Maar net als iedereen heb ik maar een beperkte ruimte in mijn hoofd en in mijn leven, en op dit moment passen daar geen podcasts bij. Ik moet keuzes maken, en mijn keuze is: geen podcasts.