De bibliotheek. Ik hou ervan. Bij de dependance in mijn wijk in een grote stad ben ik vaste klant. Minimaal een keer per week kom ik langs, snuffel tussen de boeken, kijk of er iets leuks te vinden is. Regelmatig neem ik wat mee: boeken, series en films. Voor mij is de bibliotheek een bijna magische plek, waar ik onbeperkt (nou ja, maximaal 10 tegelijk) boeken en dvd’s mag lenen.

Tegenwoordig heb ik de bibliotheek op loopafstand. Voordat we vanuit het oosten van het land naar het midden van het land verhuisden, was dat niet het geval: de bibliotheek lag een flink eindje fietsen (in elk geval voor mijn kleuterbeentjes) van ons huis af, en ik kon er dan ook niet zo vaak heen. Ook wilde ik een poosje niet, omdat ik geen leuke boeken meer kon vinden (ik moest naar andere kasten en wist niet wat ik daar moest pakken, dus pakte ik niets). Gelukkig nam mijn moeder met enige regelmaat toch boeken voor mij mee, waardoor ik zelf ook weer boeken kon vinden.

Nadat we verhuisd waren, werd ik uiteraard lid van de bibliotheek in onze nieuwe woonplaats. En nog beter: ik mocht en kon er zelf naartoe. Iedere woensdagmiddag (dit was voor de uitvinding van het continurooster, toen je nog vrij had op woensdagmiddag) ging ik naar de bibliotheek. Je mocht toen zes boeken per keer meenemen, en dat aantal nam ik dan meestal ook mee. De week erop kwam ik terug en zocht een nieuw stapeltje boeken uit.

“En las je dan ook al die boeken uit dat stapeltje?” Dat wisselde, en dat wisselt nog steeds. Soms wel, soms niet. Maar juist dat is een van de dingen die ik zo fijn vind aan een bibliotheek: het maakt niet uit of je de boeken gelezen hebt. Als jij iedere week een stapeltje boeken wil komen halen zodat je nachtkastje er minder leeg uitziet, of zodat het lijkt alsof je niet zit te dromen in de trein, dan is dat prima. Tegenwoordig ben ik nog steeds wekelijks in de bibliotheek te vinden. Ik lever wat in, haal een reservering op, zoek een nieuw boek uit. Pakweg eens in de twee maanden haal ik een enorme stapel boeken (bij mijn bibliotheek mag je tien materialen tegelijk lenen).

Iets anders wat ik heel erg waardeer, is dat je er (binnen de openingstijden) zo vaak mag komen en zo lang mag blijven als je zelf wil. Wil ik iedere dag even tussen de boeken dwalen? Geen probleem. Wil ik van openingstijd tot sluitingstijd in een hoekje zitten lezen? Geen probleem. Kom ik er iedere dag, maar neem ik nooit wat mee? Zelfs dat is geen probleem.

Het fijnste aan de bibliotheek vind ik de enorme hoeveelheid boeken. Je kunt boeken bekijken, er in bladeren en ze uitproberen. Je hoeft ze niet eens te lenen, je kunt ze ook daar gaan zitten lezen. Tegenwoordig hebben ze vaak ook luisterboeken, muziek (zowel cd’s als bladmuziek) en dvd’s. Dus ook als je niet (goed) kunt lezen of als je niet van lezen houdt, kun je in de bibliotheek terecht. Sterker nog, steeds meer bibliotheken bieden taalcursussen aan voor mensen die niet of niet goed kunnen lezen en schrijven. Ook zijn er in veel bibliotheken Taalcafe’s, waar mensen die weinig Nederlands spreken samen kunnen oefenen. En voor mensen die digitaal niet zo handig zijn bieden de meeste bibliotheken cursussen aan.

Steeds meer diensten van de bibliotheek zijn digitaal beschikbaar. Zo is er een app met luisterboeken, LuisterBieb. Deze app is gratis, en er zijn ook een aantal boeken beschikbaar zonder abonnement. Uiteraard is het aanbod groter als je een abonnement op de bibliotheek hebt. Daarnaast hebben bijna alle bibliotheken een app waarmee je kunt zoeken in de catalogus, dingen kunt reserveren en de materialen die je thuis hebt kunt verlengen (lees: nooit meer boetes voor het te laat inleveren van je boeken!). Ook is er een app voor ebooks en kan iedereen in de zomermaanden gebruik maken van VakantieBieb, een app van de bieb waar een aantal ebooks gratis beschikbaar zijn.

De maatschappij verandert, en de bibliotheek verandert mee. Van een plek waar je vooral boeken kwam halen is de bibliotheek zich meer gaan focussen op het ontsluiten van informatie, voor iedereen. Want de bibliotheek is er voor iedereen.