In de bibliotheek kom je verschillende mensen tegen. Vandaag geef ik een paar voorbeelden. Ik ben benieuwd of jij deze mensen wel eens bent tegengekomen!

De ‘ik weet het beter’-moeder. Deze moeder kom je op gezette tijden tegen in de bieb. Meestal aan het begin van het schooljaar en op het moment dat er gelezen moet worden voor de lijst. De ‘ik weet het beter’-moeder loopt vaak een eindje voor haar (doorgaans sjokkende) kind uit, en is te herkennen aan het feit dat ze vrij luid verkondigt of de boeken wel of niet geschikt zijn voor haar kind. Het bijbehorende kind zoekt vaak een beetje dekking en/of probeert stiekem zelf wat boeken uit te zoeken die hij/zij leuk vindt. Over het algemeen is het zo dat hoe ouder het kind is, hoe gênanter de situatie voor beide partijen is (al heeft de ‘ik weet het beter’-moeder dat niet door, want ja… ze weet het beter 😉 ).

De ‘ik moet iets lezen voor school’-jongere. Dit zijn jongeren die vaak een beetje verdwaasd in de bieb staan: Zo. Veel. Boeken! Hoe moeten ze hier nu ooit een LEUK boek gaan vinden? En lezen is sowieso STOM, dus de missie is hoe dan ook gedoemd om te mislukken. Tenzij een aardige bibliothecaris ze ziet en herkent, en de jongere (al dan niet met ziel onder de arm) onder zijn/haar hoede neemt om een paar leuke boeken uit te zoeken. Mocht jij zo’n jongere zien en er is even geen bibliothecaris in de buurt: op een vriendelijke manier hulp aanbieden kan altijd.

De ‘ik kom hier voor de boeken’-bezoeker. Deze bezoeker komt, je raad het al, voor de boeken. En dus niet voor het gezellige kletspraatje, de koffie, de krant of het feit dat er een of ander evenement in de bieb is. Nee, de ‘ik kom voor de boeken’-bezoeker wil naar de bieb, een stapel boeken uitzoeken (bij voorkeur op zijn/haar gemak, dus kom niet in de buurt van de kast waar hij/zij net staat) en wil daar niet bij gestoord worden. Deze bezoekers maken doorgaans weinig oogcontact met andere bezoekers (want dan lok je een kletspraatje uit en/of kun je niet naar de boeken kijken) en weten doorgaans ook precies bij welke kasten ze moeten zijn. Ze gaan op hun doel af, en gaan weg zodra ze de gewenste boeken hebben.

De ‘ik kom lekker neuzen’-bezoeker. Dit is een bezoeker die redelijk open door de bibliotheek loopt, en vaak in de loop van zijn/haar tocht een flinke stapel boeken verzameld. Deze bezoeker besteed veel aandacht aan de thematafels en de boeken die geëtaleerd worden, in de hoop nieuwe of onontdekte boeken te vinden. De ‘ik kom lekker neuzen’-bezoeker komt vaak ook voor de sfeer en de gezelligheid in de bibliotheek, en is best bereid tot een praatje over de boeken of om een andere bezoeker even te helpen. Niet te lang, want de boeken zijn belangrijker 😉

Het ‘wauw er zijn hier boeken!’-kind. Dit is een van mijn favoriete bezoekers. Vaak zijn ze nog erg jong, en stappen ze heel blij en onbevangen door de bibliotheek. Deze kinderen worden vaak van een afstandje in de gaten gehouden door een ouder, maar gaan lekker zelf op onderzoek uit, dolgelukkig dat er ZO VEEL BOEKEN zijn om uit te kiezen. Ze nemen ook vaak de tijd om al een paar boekjes te lezen, en vinden het heerlijk om in de bibliotheek te zijn. Deze kinderen geven ook zelden tot nooit echte overlast, hooguit zijn ze wat luidruchtig enthousiast of gooien ze heel blij alle boekjes uit de kast. Maar goed, daar zijn het kinderen voor en daarom staat er een ouder in de buurt die de boekjes dan meestal wel weer even in de kast zet.

De ‘wat is het hier gezéllig’-dame. Dit zijn meestal vrouwelijke bezoekers, al zit er vast ook wel eens een verdwaalde heer tussen. Vaak zijn deze mensen in de leeftijd dat eventuele kinderen ruimschoots het huis uit zijn, en soms zijn er ook al kleinkinderen (op komst). De ‘wat is het hier gezéllig’-dame is eigenlijk de bibliotheek aan het herontdekken. Vroeger kwam ze wel, maar dan haalde ze snel even een paar boeken terwijl haar kinderen ook een paar boekjes uitkozen. Of ze kwam niet, omdat ze dacht dat er alleen maar ouderwetse boeken stonden. Nu komt ze erachter dat de bibliotheek een hele gezellige plek is, waar je een tijdschrift kan lezen, een lezing kunt bijwonen, koffie kunt drinken, een praatje kunt maken…

De voorleesouder. De voorleesouder ziet een bezoek aan de bibliotheek ook meteen als een moment van quality time met zijn/haar kind, en neemt dus ook de tijd om in de bibliotheek boekjes voor te lezen. Vaak hebben deze ouders een ‘wauw er zijn hier boeken’-kind, en als ze alleen naar de bibliotheek gaan, veranderen ze in ‘ik kom lekker neuzen’-bezoekers. De voorleesouder neemt de tijd voor een bibliotheekbezoek, en maakt er het liefste ook echt een uitje van, zowel voor het kind als voor zichzelf.

Welk type bezoeker ben jij? En heb ik nog bezoekers gemist? Laat het weten in de reacties, dan maak ik een deel 2 van deze blogpost!

Dit artikel is geschreven om te lezen met een knipoog