Vandaag is het weer eens tijd voor een ‘Spill the tea’, de rubriek waarin ik het heb over dingen waar je eigenlijk over hoort te zwijgen, dingen die je niet mag verklappen, dingen die iedereen wil weten maar waar je het eigenlijk niet over mag hebben. Vandaag in de categorie ‘spill the tea’: de bookish confessions. Boekgerelateerde bekentenissen dus, dingen die ik hier vandaag aan jullie ga opbiechten.

Een van mijn bekentenissen: er zijn dagen dat ik niet lees, maar alleen maar boeken luister. Dat is vooral het geval als mijn hoofd heel vol zit of als ik het heel druk heb (al moet ik toegeven dat deze twee situaties vaak tegelijkertijd zijn). Op die dagen lees ik niet, want daar heb ik de concentratie niet voor. Maar ik luister dan wel naar luisterboeken, want dat voorkomt dat ik ga piekeren over het leven in het algemeen en mijn eigen sores in het bijzonder. Met name tijdens de redelijk ‘hersenloze’ activiteiten als ‘de was’, ‘afwassen’, ‘de boodschappen opbergen’ en andere huishoudelijke activiteiten maak ik graag gebruik van luisterboeken. Ook tijdens het koken vind ik een luisterboek fijn, maar dan maak ik weer meer gebruik van een ‘echt verhaal’, terwijl ik bij die ‘hersenloze activiteiten’ eerder kies voor columns. Voor mij is het luisteren naar een luisterboek een manier om te voorkomen dat ik afdwaal in mijn hoofd.

Over luisterboeken gesproken… Ik heb een aantal luisterboeken die voor mij in de categorie ‘altijd goed’ vallen. Als ik dus even niet weet wat ik moet luisteren, val ik terug op die boeken. Het komt dus ook voor dat die boeken (min of meer) op repeat staan. Waarom? Omdat het voor mij soms heel veilig is om precies te weten wat er gaat gebeuren, wie wat gaat zeggen en waar het verhaal over gaat. Voorspelbaarheid, zeg maar. En daar heb ik vooral veel behoefte aan in periodes dat de rest van mijn leven onvoorspelbaar(der) is geworden, of als ik veel indrukken moet verwerken (bijvoorbeeld aan het begin van een nieuw schooljaar). Voor mij werkt dat, niemand heeft er last van en het scheelt mij en mijn zorgverzekeraar een hoop medicatie. Prima deal toch?

Niet alle boeken van de stapel bibliotheekboeken worden ook gelezen. Soms lees ik een boek niet uit, maar het komt ook voor dat een boek ongelezen terug gaat naar de bieb. Waarom? Omdat ik er op het moment van uitzoeken heel veel zin in had, maar een paar weken later niet meer. Dit komt overigens het vaakst voor met boeken die ik haal tijdens een plundertocht in de bieb, zelden met boeken die ik gereserveerd heb of waar ik lang op heb gewacht. Ik koop alleen boeken die ik echt heel graag wil lezen/hebben, want boeken zijn duur en mijn budget is niet groot. Ik ben dan ook grootafnemer bij de bieb, maar het komt dus voor dat een boek ongelezen terug gaat naar de bieb.

En over die biebboeken… ken je van die pagina’s die in de rug een heel klein beetje te veel aan elkaar zitten? Ik kan daar niet tegen, en vouw de pagina’s dan altijd helemaal open. Ook ezelsoren vouw ik terug, want ezelsoren zijn stom en doen pijn aan mijn boekenhart. Dus die vouw ik terug, want er hoort geen hoekje van het boek omgevouwen te zijn. Gewoon niet.

Theezakjes zijn vaak mijn boekenleggers. Nee, niet de zakjes die je in dat hete water doet, maar die envelopjes die eromheen zitten. Die zijn echt prima als boekenlegger, wist je dat? En aangezien ik nogal veel van die zakjes heb, heb ik dus ook heel veel boekenleggers. Het grote voordeel van deze boekenleggers: de wereld vergaat niet als ik er een in een boek laat zitten 😉

Nu is het jouw beurt! Welk boekgerelateerd geheim durf jij hier op te biechten?