Het verhaal

Pamela, de tweede Mitford-dochter, is bijna achttien jaar en staat op het punt haar debuut te maken in de volwassen sociale kringen. Begeleid door haar zus Nancy en hun kindermeisje/chaperonne Louisa mag ze af en toe al proeven van de feesten voor grote mensen. Ook het verjaardagsfeest van Pamela moet een grote sociale happening worden, maar het pakt anders uit dan verwacht: een van de gasten wordt vermoord…

De politie verdenkt al snel een dienstmeisje uit een ander huis, Dulcie Long. Louisa weet dat Dulcie banden heeft met de dievenbende The Forty Thieves, maar kan niet geloven dat ze een moord heeft gepleegd. Daarom gaat ze op onderzoek uit, al verzwijgt ze in eerste instantie haar eigen aandeel in het verhaal…

Ondertussen is Guy ook bezig om The Forty, en dan met name hun leidster Alice Diamond, op te pakken, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Is er een verband tussen de diefstallen in Londen, een nachtclub in Soho en de moordzaak op het feest van de familie Mitford?

Mijn mening

Dit is een serie die ik echt voor de sfeer lees, en de sfeer miste ik een beetje in dit boek. Het eerste deel was qua sfeer heel veelbelovend, maar ik vond het in dit deel een beetje tegenvallen. Dat kwam vooral omdat er veel aandacht werd besteed aan het nachtclubleven, dat vond ik echt een breuk geven met de knusse en wat huiselijke sfeer van de rest van het verhaal. Je merkt daarnaast ook dat het nachtleven niet past bij Pamela, die juist dat huiselijke landleven erg fijn vindt. Daardoor voelt de sfeer in dit boek een beetje geforceerd.

Daarnaast merk je ook dat Louisa niet meer helemaal op haar plek zit. Waar ze in het eerste deel echt geniet van haar werk en rust en veiligheid haalt uit de routine en regelmaat van de kinderen, wordt het in dit deel langzaam maar zeker duidelijk dat ze het werk wat ‘ontgroeit’.

Deze dingen geven het boek een wat ongedurige sfeer mee. En dat is jammer, want het concept (sfeer van Downtown Abbey, plot van een Agatha Christie) is erg goed. Het is het recept voor een cozy crime-boek, maar dat cozy gaat dus helaas een beetje verloren.

Natuurlijk zitten er ook mooie en goeie stukken in het boek, het is echt niet een complete flop. Zo is er een heel mooi verhaallijntje over waarom Dulcie doet wat ze doet, en zijn er ook mooie moment waar de onderkant en de bovenkant van de samenleving onverwacht dicht bij elkaar komen. Daarnaast is er ook een heel spannend stuk, als Louisa ergens probeert te redden wat er te redden valt. Dat zijn de momenten dat de sfeer goed tot zijn recht komt, en de momenten waardoor je door blijft lezen.

Ik hoop van harte dat deel 3 wel weer een echte cozy crime is!