Het verhaal

Avery is slim, maar arm. Ze weet dan ook heel zeker dat er een fout gemaakt moet zijn als ze naar de directeur wordt geroepen omdat ze wordt beschuldigd van bedrog bij een toets. Avery maakt de toets opnieuw, maar voor iemand die toets na kan kijken, wordt ze om een andere reden naar de directeur geroepen. Een aalgladde jongen die duidelijk gewend is om zijn zin te krijgen vertelt haar en haar zus (Avery’s moeder is een paar jaar terug overleden) dat Avery een van de begunstigden is in het testament van zijn opa. En dat die opa, Tobias Hawthorne, heeft laten vastleggen dat het testament niet kan worden voorgelezen zonder Avery erbij. Dus of ze NU even in een vliegtuig naar Texas wil stappen, oké, fijn, dat is dan geregeld.

Avery heeft niet heel veel keuze, en ook niet heel veel geld, dus iedere dollar is mooi meegenomen. Zodra ze in Hawthorne House aankomt (wat qua afmetingen toch echt minstens het formaat van Zweinstein moet hebben), krijgt ze een eerste indruk van de familie. En die is, op zijn zachtst gezegd, nogal bijzonder. Tobias Hawthorne had drie kinderen (een zoon, die overleden is, en twee dochters) en vier kleinkinderen. Geen van hen krijgt een grote erfenis, wat ze wel allemaal verwacht hadden. Nee, het grote geld gaat naar Avery. En het huis. En de stichting. En alle bijbehorende eigendommen, zoals hotels, sportteams, het advocatenkantoor en nog zo wat ‘kleine’ zaken. Er is maar 1 voorwaarde: Avery moet een jaar in Hawthorne House wonen, met de net-onterfde familie Hawthorne.

De vier kleinzoons, net onterft, hebben alle vier na het voorlezen van het testament een cryptische brief gekregen van wijlen hun grootvader. Het is een puzzel, dat weten ze zeker. Hun grootvader gaf hen namelijk iedere week een puzzel of raadsel op, wat de jongens dan moesten oplossen. Dit is dat ook, ze weten het zeker. Vooral Grayson (de aalgladde jongen die haar op school overviel) en Jameson weten het zeker. Maar hoe verder ze komen met het oplossen van de puzzel, hoe meer familiegeheimen er boven komen. En die zijn niet allemaal even leuk om te weten…

Mijn mening

Laat ik even beginnen met het volgende: dit boek wil je lezen. Ja, echt. Dit boek wil je lezen en je wil daarna meteen het vervolg lezen. Dat vervolg is gelukkig al uit, dus dat heb ik meteen gereserveerd bij de bieb. Het verhaal leest snel, met korte hoofdstukken, vlot geschreven taal en veel cliffhangers, maar dan zonder dat het eng wordt. Weinig bloed, veel puzzel en vooral veel geheimen en geheime gangen.

Avery is een meisje met een groot analytisch vermogen, waardoor ze snel mee kan doen met het speuren naar de oplossing van het raadsel dat de kleinzoons gekregen hebben. Maar tegelijkertijd moet ze dealen met het feit dat ze van de ene op de andere dag de rijkste tiener van Amerika is. Daar hoort mediatraining bij, een andere garderobe, een andere telefoon… Kortom, een ander leven. Hoe anders, dat merkt Avery niet zo zeer bij zichzelf, maar vooral aan haar omgeving: de (ex)vriend van haar zus verkoopt informatie aan de kranten, haar zus die in elkaar gemept wordt door datzelfde ex-vriendje als ze het uitmaakt, Avery’s beste vriendin die platgebeld wordt door alle media en dus door haar ouders in ‘het elektronisch equivalent van een klooster wordt geplaatst’ (lees: ze mag geen elektronica meer gebruiken).

Er zit ook veel humor in dit boek. Zo is de beste vriendin van Avery, Maxine, dochter van heel strenge ouders. Dat wil zeggen dat Maxine heel creatief moet zijn met scheldwoorden, vloeken en krachttermen. “Modderfaxend”, “bloedsteile”, “ambachtelijke meiknol kan de riolering krijgen”, “de broodzak”… die scheldwoorden zijn eigenlijk een nieuwe puzzel in een verhaal vol puzzels en raadsels, maar dan een puzzel tussen de lezer en het boek, aangezien Avery en Maxine prima weten wat ze bedoelen.

Dit verhaal leidt je heel rustig de wereld van de superrijken in, waardoor je blijft lezen zonder je overvallen te voelen. Avery leert de wereld en haar nieuwe huis stukje bij beetje kennen, en ontdekt in bijna ieder hoofdstuk iets nieuws: een bowlingbaan, een theater, een nieuwe geheime gang, een extra bibliotheek, hoe en waar de rijken naar school gaan, of een nieuw stukje informatie over de overleden Tobias Hawthorne en zijn raadsel voor zijn kleinzoons.

Ik zei het al: je wil dit boek lezen. Het is geschikt voor een brede doelgroep (want spanning (zonder te spannend te zijn), mysterie, ieder geheim onthult een nieuw geheim en een mega cliffhanger), het is lekker vlot geschreven en eigenlijk wil je dit boek in een keer uitlezen. En daarna wil je meteen het volgende deel lezen. Ik zei al dat ik het volgende deel al gereserveerd heb, en mazzelaar die ik ben: tijdens het schrijven van deze recensie kwam dat binnen bij de bieb, dus binnenkort kunnen jullie ook mijn recensie van het tweede deel lezen!

Dit boek is vertaald door Elise Kuip