Het verhaal
In het tweede deel van de serie over de vijf winkeltjes in Valerie Lane maken we kennis met Keira, de eigenaresse van de chocolaterie in het straatje. Naast de theewinkel en tegenover het leegstaande pand heeft een Keira een fijne winkel vol vol chocola en koekjes.
Maar op relationeel gebied heeft Keira het minder fijn. Haar vriend, Jordan, heeft constant commentaar op haar uiterlijk. Hij vindt dat ze af moet vallen, dat ze niet gezond genoeg eet en doet er alles aan om haar te ‘stimuleren’ om fitter te worden.
Ondertussen is er een vaste klant die wel heel erg aardig is. En er komt een nieuwe huurder in de leegstaande winkel. Maar over dat laatste is niet iedereen in het kleine straatje in Oxford even enthousiast…

Mijn mening
Dit boek is iets minder zoet dan het vorige deel uit deze serie. Je zou het niet verwachten met deze titel de kleur van de winkel (roze), maar het is wel waar. Keira zit duidelijk niet in een fijne relatie, en het kost haar nogal wat pogingen om die te verbreken. Al die tijd hangt die relatie als een soort donkere wolk boven het verhaal. Het overheerst nogal, zeg maar.
Daarnaast vond ik de knipperlichtfase (wel bij vriend, niet bij vriend, wel bij vriend, niet bij vriend) ook wel wat lang duren en uitgemolken worden. Daar had best iets meer vaart in gekund. Dan was er ook meer ruimte voor de ontknoping en bijvoorbeeld voor de ontluikende romance van de geliefde oudere dame mevrouw Witherspoon. Ik had, op basis van het vorige boek, de verdeling van de sfeer en aandacht iets anders verwacht.
Het verhaal leest nog steeds enorm makkelijk, en wat me deze keer ook opviel: de letters zijn lekker groot en de regelafstand is ook wat groter dan normaal. Daardoor leest het verhaal nog sneller, en ik had dit dan ook in zeer korte tijd uit. Dit zijn geen boeken die je leest omdat je dan een diepgaand verhaal hebt, of omdat het je aan het denken zet. Dit zijn boeken die je leest omdat je even heerlijk wil ontsnappen aan de realiteit.
En daar is dit boek, door die donkere wolk waar ik het eerder over had, toch iets minder goed in geslaagd dan het vorige deel van deze serie. Ik hoop van harte dat het volgende deel weer net zo gezellig is als het eerste deel van Valerie Lane.
Het stukje verhaal heb ik even overgeslagen, want dit is zo’n serie die ik ook nog een keer wil lezen. Je weet wel, ergens tussen al die 300 boeken die nog op mijn lijstje staan;). Ik begin bij deel één natuurlijk en ben blij dat die meer ‘feelgood’ is dan deze. Af en toe heerlijk voor tussendoor.
LikeLike
Dit is echt een serie om in de zomer te lezen, gewoon in een middag op het balkon/dakterras/in de tuin even een boek uitlezen. Misschien dus een gokje wagen deze zomer? Wel ijsthee onder handbereik houden! 😉
LikeLike
Kijk, dat zijn dingen die goed zijn om te weten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben blij met je opmerking over het lettertype en de regelafstand.
Regelmatig kom ik een boek tegen dat ik wel interessant vind, tot ik hem open doe en zie hoe klein alles is. Een te klein lettertype is een reden voor mij om een boek niet te lezen.
Lijkt me wel een leuke serie.
LikeLike
Graag gedaan! Ik ben zelf dyslectisch en mijn oma was aan het eind van haar leven slechtziend, dus dan ga je er vanzelf op letten.
LikeLike
Dit lijkt me een leuke serie voor in bed, voor ik ga slapen…
LikeLike
Daar is het inderdaad ook een prima serie voor!
LikeLike