Het verhaal

Vijf winkeltjes, vijf vriendinnen. In het eerste deel van deze zesdelige serie over de winkeltjes in Valerie Lane maken we kennis met Laurie, de eigenaresse van de theewinkel. Laurie is van rijke komaf, maar heeft ook een irritante ex (waar ze veel te jong mee getrouwd is) die denkt dat hij nog altijd onweerstaanbaar is. Maar Laurie vindt het heel makkelijk om hem te weerstaan, want ze is verliefd op iemand anders: Barry, haar theeleverancier.

Maar Laurie durft niet goed de eerste stap te zetten. Gelukkig heeft ze haar vriendinnen van Valerie Lane. De eigenaresses van de andere winkeltjes (de chocoladewinkel, de wolwinkel, de antiekwinkel en de cadeauwinkel) zijn niet van plan om Laurie haar geluk te laten verspelen door haar eigen verlegenheid. Dus verzinnen ze een plan om Laurie en Barry aan het praten te krijgen – bij voorkeur over iets anders dan thee 😉

En als het net een beetje loopt met Barry, komt haar ex Peter om de hoek kijken. En Peter vindt het niet leuk dat hij nu concurrentie heeft…

Mijn mening

Dit is een romcom in boekvorm. Alles blijft licht en luchtig, nergens wordt het echt zwaar of ingewikkeld. En dat was precies wat ik nodig had, dus dat kwam goed uit. Er zat namelijk een leesdip aan te komen, en die is met behulp van dit boek afgewend.

Dit boek lees je niet voor het diepgaande verhaal of de mooie complexe karakters, dit boek lees je omdat het even lekker makkelijk leesvoer is wat maakt dat je je even iets vrolijker voelt. Er worden ook al duidelijk wat aanzetjes gegeven voor de volgende delen, want dit is het eerste deel in een zesdelige serie.

Een leuk extraatje zijn de thee-recepten die je achterin het boek aantreft, zodat je Laurie haar melanges ook zelf kunt maken. Overigens zie je ook daaraan dat het boek Duits is, want de meeste Britse romans bevatten geen recepten achterin, en bij uit het Duits vertaalde boeken ben ik het al vaker tegengekomen.

Over de thee moet ik wel even zeuren, want daaraan merk je dat het boek van origine Duits is (en niet Engels/Brits). De Duitse theecultuur is er een met veel melanges, veel kruidenthee en vruchtenthee zonder zwarte thee erin. De Engelse/Britse theecultuur is er een met veel pure theesoorten, veel zwarte thee, weinig melanges of vruchtenthee. Versierde thee komt in het Verenigd Koninkrijk niet veel voor, terwijl de Duitse theecultuur er bijna bol van staat. Net als van theemelanges met hibiscus, die zo ongeveer de grootste faux pas zijn die je in Groot Brittannië kunt maken. Dat had de auteur dus misschien iets beter uit moeten zoeken.

Ondanks dat kleine thee-foutje is dit heerlijk leesvoer, lekker luchtig en ik kan me goed voorstellen dat deze serie het in de zomer heel goed gaat doen, als iedereen op het strand ligt en geen zin heeft in drama, dood en verderf. Dit is een eenvoudige feelgood-serie die je zeker uit je leesdip gaat trekken en die je weer laat geloven in het leven, de liefde en/of een happy end.

Dit boek is vertaald door Marion Hardoar