Het verhaal

Susan heeft een wolwinkel in Valerie Lane, het schattige winkelstraatje in Oxford. Ze is dol op kerst, en dat komt goed uit, want de kerstdagen komen eraan. Susan doneert dan altijd aan het buurthuis, waar mensen opgevangen worden die zelf geen huis en/of geld hebben. Ze doneert niet alleen zelfgebreide spullen uit haar winkel, maar ook haar tijd. Als het rustig is in de wolwinkel, zit Susan te breien.

In de dagen voor kerst komt er een jonge vrouw haar winkel binnen stappen. Ze vraagt of Susan werk voor haar heeft. Eigenlijk niet, maar omdat Susan in de leer is geweest bij zowel Mevrouw Valerie als Moeder Teresa, biedt ze de vrouw toch een baan aan. Dat blijkt een goede zet, want Charlotte heeft het niet makkelijk, en ze heeft ook een hele aardige en leuke broer…

Eigenlijk had Susan alle mannen afgezworen, en met een goede reden. Ze is twee keer diep gekwetst, en heeft daarnaast ook een intens verdriet ervaren. Om zichzelf te beschermen, praat ze nooit over wat er is voorgevallen. Maar deze man is wel erg leuk… Durft Susan het aan om de muur rond haar hart af te laten brokkelen?

Mijn mening

Ik krijg de indruk dat de auteur wat moeite heeft met de introverte personages, want net als met het boek over Ruby had ik wat moeite om in dit verhaal te komen. Ook vond ik dat het verhaal over de achtergrond van Susan wel wat erg opgerekt werd, waardoor ik iets anders had verwacht. Ofwel iets nog ergers (al is de situatie van Susan echt wel heel heftig om mee te maken), of iets in een totaal andere hoek. Met name dat het niet in die andere hoek zit, vind ik een gemiste kans.

Wel vind ik de balans in dit verhaal goed. Het is de juiste mix van serieus, romantisch en gezellig. Ook vind ik het fijn dat dit boek kerst heel gezellig is, en niet een aanleiding om even vijf familieruzies uit te vechten of twintig oude koeien uit de sloot te halen. Kerst is hier vooral een fijn decor, waartegen de gebeurtenissen zich afspelen.

Ik vind de ontwikkeling van Susan weliswaar wat snel gaan, maar het voelt wel natuurlijk aan. Dat vind ik erg belangrijk, want Susan heeft iets heel naars meegemaakt en het is goed dat de auteur zorgvuldig omgaat met de verwerking van die gebeurtenis. Tegelijkertijd gaat dit boek niet aldoor over die gebeurtenis, zoals het ook niet aldoor over kerst gaat. Beide dingen zijn er wel de hele tijd, maar verdwijnen op natuurlijke wijze soms ook naar de achtergrond. Bijvoorbeeld omdat Susan een gezellig praatje maakt met haar vriendinnen in Valerie Lane, of omdat ze een lekkere kerstkoek bakt.

Net als in de boeken over Laurie en Keira staan ook hier weer achterin een aantal recepten voor lekkere dingen die in het boek een rol spelen. Een recept voor gebakken appeltjesthee bijvoorbeeld, en een recept voor kruidkoek.

Deze serie is een aanrader als je een gewoon gezellige serie zoekt, zonder al te veel poespas. Heerlijk voor een rustige middag op de bank of juist voor het slapen gaan. Het verhaal is rechttoe rechtaan, leest lekker snel en heeft precies genoeg diepgang om onderhoudend te blijven. O, en de sfeer is heel fijn, dus als je op zoek bent naar een boek met een gezellige sfeer, dan wil je de serie Valerie Lane zeker proberen.

Dit boek is vertaald door Sylvia Wevers