Vandaag een blogpost met wat humor, namelijk over wat boekenliefhebbers nooit meer willen horen! Een blogpost met een knipoog, bedoeld om gezellig samen te lachen. Veel plezier!

Heb je dat boek nu al uit?? Eehm… ja? Wat is de bedoeling als je een boek eenmaal open hebt geslagen? Dat je het na 20 bladzijdes weer weglegt? Dat kan ik niet. Sorry not sorry.

Kun je dat boek even wegleggen? Bedankt voor de tip, maar liever niet. Als ik mijn boek wegleg, doen de personages misschien iets zonder mij! En dat is natuurlijk niet de bedoeling, dus ik lees gewoon verder, oké?

Hallo, ik praat tegen je! Hallo, ik zit te lezen! Heb je dat ‘niet storen’-bordje gemist? Dat is dan jouw probleem, want dit is leestijd en geen praattijd. Dus als jij nou even je mond zou willen houden, dan kan ik tenminste weer rustig verder lezen. Bedankt.

Heb je nu alweer een nieuw (bibliotheek)boek? Wacht even, dus eerst ben je verbaasd dat ik mijn boek al uit heb, en dan ben je verbaasd dat ik een nieuw boek zit te lezen? Wat moet ik anders doen? Een beetje door mijn telefoon scrollen? Sorry, maar ik zit liever een boek te lezen.

Weet je zeker dat je al die boeken nodig hebt? Ja. Want 1) boeken kunnen tegenvallen, 2) je hebt zelf geconstateerd dat ik best veel lees en 3) boeken maken dat ik me een stuk veiliger voel. Dus ja, ik heb al die boeken nodig. Ik zeur ook niet over jouw telefoon, tablet en laptop/gaming device die allemaal mee moeten.

Hoe bedoel je, ‘ik heb geen tijd’? Je zit alleen maar te lezen! Precies. Ik doe iets. Ik lees. Het is niet hetzelfde als doelloos scrollen op je telefoon, mijn hersenen zijn actief aan het werk en by the way, ik ben niemand tot last als ik zit te lezen. Jij wil graag dat ik jou help met deze stomme klus, maar ik heb daar geen zin in. O, en mijn boek moet over twee dagen terug naar de bieb en ik heb nog zo’n 300 pagina’s te lezen. Dus nee, ik heb geen tijd voor jouw stomme klus, want ik zit te lezen.

Ga naar bed!/Doe het huishouden!/Ga boodschappen doen! Bedankt voor de tip, maar nee, liever niet. Ik hoef morgen niet vroeg op, ik heb het afgelopen jaar geleerd dat mijn huishouden het prima zonder mij redt (tip: breek een bot, dan kun je dit zelf ook uitproberen. Nee, hoor, grapje. Doe maar niet, een bot breken), en mijn boodschappen komen gewoon naar mijn huis met een elektrisch wagentje. Dus eehm…. Niet nodig, dit advies.

Je hebt echt genoeg te lezen, je hebt die hele stapel nog! Jij snapt het nog steeds niet he? Ik heb niet genoeg te lezen, want het kan zijn dat al die boeken tegenvallen, of dat er maar een leuk boek tussen zit. Dus ja, ik moet mijn stapel continue aanvullen, anders kan ik niet terugvallen op mijn boekenstapel. Want die stapel boeken is mijn veiligheid en mijn ontsnapping van stomme klusjes, irritante gesprekken en ongewenste contacten in openbare ruimtes.

Ik heb de film gezien. *rent weg om in een kussen te gaan schreeuwen en gillen*. Okeee… *haalt heel diep adem*. Het. Boek. Was. Totaal. ANDERS!!! Ten eerste omdat je bij een film altijd bepaalde dingen moet weglaten, want in een boek heb je meer ruimte om dingen uit te leggen. Ten tweede omdat men er in de film vaak net even een draai aan geeft, die twist in het verhaal die maakt dat het net even anders loopt dan in het boek. En ten derde omdat het boek toch vaak minimaal 7 uur duurt om te lezen, terwijl die film maximaal 2 uur mag duren. Dus je mist nogal wat dingen als je alleen de film ziet. Een film is niet het boek, dus doe niet alsof je het verhaal kent omdat je de film hebt gezien, oké? Dat is ongeveer net zo beledigend als tegen een deelnemer aan Heel Holland Bakt zeggen dat je ook wel eens een stukje taart hebt gegeten en dus precies weet hoe je de taart moet bakken.

Jaren geleden, nog voor ik mijn blog had, heb ik een stuk geschreven voor Cosmopolitan Nederland. De aanleiding: een stuk over ‘wat vrouwen met borderline niet meer willen horen’. Ik nam contact op, en vroeg of ze ook interesse hadden in een stuk over wat vrouwen met autisme nooit meer willen horen. Dat hadden ze, en zodoende schreef ik dit stuk (waarbij ik complimenten kreeg over hoe goed ik de tone of voice van Cosmopolitan te pakken had).