Ik denk dat het tijd is dat ik iets beken: ik kan heel slecht tegen de warmte. Ik vind de zomer dan ook eigenlijk niet zo leuk, ik hou meer van de herfst en de winter (zolang ik niet door de sneeuw hoef te lopen, want na een valpartij-met-gebroken-elleboog als gevolg vind ik dat echt stukken minder leuk). Ik gedij gewoon een stuk beter bij koude temperaturen, bij ijs, regen, wind en vooral: kou. Ik heb het namelijk niet snel koud (ter illustratie: afgelopen winter bestond de ‘ventilatie’ op mijn werk uit HRKO, Het Rolluik Kan Open, en door de brace die ik droeg voor mijn gebroken arm (andere valpartij…) kon ik geen trui aan. Dus stond ik in een shirt met lange mouwen voor de klas. Had ik het koud? Nee.). Ik heb het wel heel snel warm. Dus de zomer vind ik niet echt fijn, want dan heb ik het vrij snel bloedheet. Daarbij slaap ik veel slechter als het warm is, en het lange licht in de zomer maakt dat ik veel langer ‘aan’ sta. Ik ben onrustiger, gevoeliger voor prikkels en al met al zit ik veel slechter in mijn vel. De zomer is dus niet mijn favoriete seizoen.

(Waarom ik dan wel een serie ZomerLezen doe? Omdat ik iets nodig heb om me aan vast te houden, om af te tellen naar de herfst.)

Vandaar dat ik vandaag wat boeken op een rijtje zet waarin het ijskoud is, zo koud dat je zelf (hopelijk) ook een beetje afkoelt. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die dol zijn op de zomer en warm weer (en voel je vooral vrij om midden in de winter boeken met tropische sferen te lezen), maar mijn blogpost van vandaag is speciaal voor iedereen die net als ik behoefte heeft aan wat (mentale) koelte en de gedachte aan ijs, sneeuw en vooral: koelte.

Het donker van Emma Haugthon. Veel donkerder en kouder dan op Antartica kun je het denk ik niet krijgen. Deze thriller speelt zich af op de ijzige Zuidpool, waar een arts na de dood van haar voorganger zich snel moet zien in te werken in het leven in het onderzoekscentrum. Maar haar voorganger is geen natuurlijke dood gestorven, en Kate ontdekt dat er meer rare dingen zijn voorgevallen. Wat deze thriller extra fijn maakt voor mensen die behoefte hebben aan kou en donker in deze warme dagen, is dat het zich wel afspeelt in de maanden die wij als zomermaanden kennen, maar dat het steeds donkerder en kouder wordt. Op het Zuidelijk Halfrond zijn de seizoenen immers omgekeerd.

Een voor een van Ruth Ware. Oke, het is niet de Zuidpool, maar wel een berggebied in de Franse Alpen vol sneeuw en ijs. Bonuspunten voor de sneeuwstorm die het chalet volledig afsnijdt van de buitenwereld. Voor de liefhebbers van Agatha Christie-achtige thrillers is dit echt een aanrader, want het voldoet aan alle voorwaarden om een ijzige, koude en zeer fijne thriller te zijn. Inclusief sneeuw, ijs en zelfs wintersport. Als je mentaal even wil afkoelen en tegelijkertijd behoefte hebt aan afleiding, dan is dit echt een aanrader.

De vallei van Krystyna Kuhn. Dit is een serie, en er zijn vier delen in het Nederlands verschenen. Je volgt een groepje jongeren op een kostschool in de Canadese bergen, in ieder boek een ander deel. Het verhaal loopt ondertussen gewoon door. Met name in het tweede en derde deel zijn de kou en de sneeuw nadrukkelijk aanwezig, maar om het verhaal echt op waarde te schatten zou ik je aanraden om het eerste deel ook te lezen. Met een beetje mazzel kun je de eerste drie delen van de serie in een band vinden (wat we vroeger zo mooi een omnibus noemden), dan kun je lekker doorlezen (en als je bij de bieb leent, is het maar 1 materiaal in plaats van 3 😉 ).

Sjakie en de chocoladefabriek van Roald Dahl. Wie herinnert zich niet het bergje sneeuw waar Sjakie een tientje in ziet liggen? Dat tientje waar hij vervolgens bij een krantenkioskje een reep chocola voor koopt, achter elkaar opschrokt, dan bedenkt dat hij nog een reep wil en daar de allerlaatste gouden toegangskaart voor de rondleiding in de fabriek van Willy Wonka in aantreft? Hoewel het in de chocoladefabriek zelf warm is (verwarming, en dat is echt heel anders dan kleffe zomerwarmte), is het buiten flink koud, en je voelt de kou door de kieren van het huis waaien, zo de kamer in waar de vier oudjes in bed liggen en waar Sjakie de verhalen over de fantastische fabriek van Willy Wonka hoort.

Ademloos van Amy McCulloch. Stel je even voor: je bent met een klein groepje op expeditie op een Nepalese berg. Het is ijskoud, overal ligt sneeuw. Behalve jullie groepje is er niets of niemand te bekennen op de berg, en je bent mijlenver van de bewoonde wereld. En dan wordt er iets gestolen. En er gebeurt een ongeluk. Hoe hoger je komt, hoe meer je op elkaar moet vertrouwen. En dan vind je een briefje in je tent: ‘er is een moordenaar op de berg’. Dat is de situatie waarin Cecily zich bevindt. Met gevaar voor eigen leven gaat ze dwars door de kou en de ontberingen op zoek naar de moordenaar op de berg.