Ik zeg wel eens: boeken zijn net als relaties. En zo kan het dus voorkomen dat je na een heel goed boek of juist een heel slecht boek een ‘rebound-boek’ nodig hebt. Een boek waarvan je weet dat het niet zo goed of slecht is als het vorige, maar wat wel gaat zorgen dat je kunt blijven lezen, terwijl je ondertussen voorzichtig afscheid neemt van dat geweldig goede boek of de kater van dat verschrikkelijke boek probeert te verwerken.

Het fenomeen ‘rebound’

Rebound is geen term die ik even heb verzonnen. Het is een term die afkomstig is uit de psychologie, specifieker de psychologie rondom liefdes en relaties. Maar ik zeg het wel vaker: onze liefde voor boeken werkt op sommige punten net als een relatie met mensen (daarom kun je dus ook prima op date gaan met een boek), en in mijn ervaring is een rebound-boek minstens zo gebruikelijk als een rebound-partner (en bovendien een stuk minder schadelijk). Maar wat is een rebound-relatie precies?

Het is een relatie die ons in staat stelt een moeilijke breuk te boven te komen. Dit label wordt gebruikt wanneer we, al dan niet bewust, ervoor kiezen om na een break-up snel weer een nieuwe relatie te beginnen. Een rebound-relatie wordt in het Frans ook wel “une relation pansement” genoemd, letterlijk vertaald “een pleisterrelatie”. Het wordt zo genoemd om het doel ervan te illustreren: je gebroken hart genezen en je ex vergeten. 
Bron: copl.be

Als we bovenstaande tekst vertalen naar boeken, dan kies je er dus (al dan niet bewust) voor om nadat je een (heel goed of heel slecht) boek uit hebt, heel snel weer een nieuw boek te pakken, zodat je je gebroken boekenhart kunt lijmen of de kater van het slechte boek te boven kunt komen. Mijn ervaring is dat ik meestal behoefte heb aan een rebound-boek als het boek of heel goed was en ik er helemaal in gezogen werd en ik eigenlijk nog half in de wereld van dat boek zit, of als ik een boek had wat zo ontzettend slecht was dat ik het zo ongeveer door de kamer wil smijten en het me echt een enorme kater heeft bezorgd. Daarnaast heb ik ook ontdekt dat ik na een extreem goed boek een ander soort rebound-boek nodig heb dan na een extreem slecht boek.

Rebound-boeken na een heel goed boek

Wat zijn voor mij nou fijne rebound-boeken na een heel goed boek? Het hangt er natuurlijk een beetje vanaf wat voor boek ik heb gelezen, maar over de linie genomen kan ik wel stellen dat jeugdboeken en YA vaak wel mijn eerste optie zijn. De wereld in die boeken is vaak wat overzichtelijker, net als de emoties, waardoor ik wat emotionele ruimte overhou om afscheid te nemen van het vorige boek. Bonuspunten als het boek speelt rondom (extreem) rijke Amerikaanse tieners, of anderszins met van die typisch Amerikaanse dingen dealt (een hele zomer in een zomerkamp zitten, bijvoorbeeld, of de strijd om op de beste universiteit te komen). Doordat dit een soort ‘ver van mijn bed’-show is, is het voor mij op de een of andere manier makkelijker. Ook detectives en thrillers doen het goed, vooral als ze voldoen aan wat een detective of thriller voor mij extra lekker maakt om te lezen.

Daarnaast is er nog iets wat ik van mijn rebound-boek wil: ik wil weten wat ik krijg. Oftewel: ik wil dat het boek de verwachtingen die ik ervan had waarmaakt (of overtreft, dat mag ook). Maar dit is niet het moment om personages waarvan ik al heel lang hield dood te laten gaan, even een nieuwe vertelvorm te proberen bij me of een paar mega-afknappers in je boek te stoppen. Ik ben op zoek naar een rebound, een pleister op de wond, en kater of nog een gebroken hart kan ik er even niet bij hebben. Duidelijk? Oké, mooi.

Een paar voorbeelden van wat voor mij ‘rebound-boeken’ waren na een heel erg goed boek:

Gossip Girl van Cecily von Ziegezar. Een groep rijke en extreem rijke tieners woont in New York, waar ze naar school gaan en proberen om, tussen al het gefeest door, toch toegelaten te worden tot een goede (Ivy League) universiteit. Op een anonieme site spuien ze over elkaar en worden ze door de anonieme ‘Gossip Girl’ in de gaten gehouden. Gossip Girl is overal bij, weet overal vanaf en is als eerste op de hoogte van de laatste roddels. Je weet dat je ervan houdt 😉

Pretty Little Liars van Sara Shepard. In Rosewood, een plaatsje vol dure auto’s, grote huizen en luxe sportclubs, heeft iedereen wel iets te verbergen. En als die geheimen uit zouden komen… Vier meiden, Spencer, Aria, Emily en Hanna zijn geen uitzondering, ook zij hebben geheimen. En alle vier ontvangen briefjes van A. Ze denken dat dit hun klasgenoot is, omdat zij de enige was die al deze dingen van hen wist. Maar hun klasgenootje is dood… Toch? Wie stuurt hen die briefjes? En wat wil A?

Spreuken & Slaapzakken van Sarah Mlynowski. Rachel en Miri gaan naar een zomerkamp. De hele zomer slapen in een blokhut, zwemmen, zeilen, liedjes zingen bij het kampvuur en eten in de grote eetzaal van het kamp. En Rachel heeft net haar magische krachten gekregen, dus wat kan er nou helemaal mis gaan? Nou, vrij veel. Bijvoorbeeld dat je je kleren per ongeluk uit je kledingkastje weg tovert, of het stapelbed sloopt met je magie. En hoe hou je je magische krachten verborgen voor de rest van je slaapzaal?

De Legacies van Jessica Goodman. Op de avond van het Bal van de meest exclusieve club van New York (als je hierbij zit, heb je gegarandeerd voor altijd een toekomst) valt een van de leden van het dak van het gebouw. Wie heeft deze avond niet overleefd, en waarom? Je leest mee met drie genomineerden (potentiële leden dus) in de week die vooraf gaat aan het Bal. Bernie, wier moeder al bij de Legacies zit en van wie het zo goed als zeker is dat ze erbij komt. Isobel, die weet dat bij deze club horen haar toekomst als kunstenaar enorm kan helpen, maar tegelijkertijd helemaal niet bij dit clubje wil horen en Tori, vreemde eend in de bijt, die met een beurs naar de een van de beste scholen van New York gaat. Allemaal hebben ze geheimen, en de veiligheid die de Legacies bood, valt nu weg. Hoe gaan ze dit overleven? En welk lid van de Legacies heeft het Bal niet overleefd?

Achter de schermen-serie van Thysia Huisman. Een kijkje achter de schermen bij het maken van een realityprogramma… Wie wil dat nou niet? En dan ook nog het kijkcijferkanon (wat grote gelijkenissen vertoond met Expeditie Robinson… 😉 ). Je leest mee met de uitvoerend producent van het programma, en met de onderzoeksjournalist die na meldingen over grensoverschrijdend gedrag undercover gaat bij het beroemde en beruchte programma. Ben je klaar voor deze enorme berg sappige roddels?

De Cruise van Catherine Cooper. Een man die, na het winnen van een cruise, in de hottub van zijn kamer geëlektrocuteerd wordt. Een jonge vrouw, danseres op het schip, die over de reling valt, de honderden meters diepe zee in. Wat hebben die twee nootlottige ongevallen met elkaar te maken? Je leest het verhaal van Antonio, Lola, Alice, Michael, Stuart, Laura en Jesse. Hoe die verhalen samenhangen en welke relatie de personages tot elkaar hebben is niet meteen duidelijk, maar je voelt ergens dat er ‘iets’ is. En de enige manier om erachter te komen wat dat ‘iets’ is, is doorlezen!

Rebound-boeken na een heel slecht boek

Oké, het komt niet vaak voor, maar soms tref ik een enorm slecht boek. Een boek met een beroerd plot, met een mega afknapper erin of een boek wat niet leverde waar ik het voor had uitgezocht (sorry, maar ik lees geen thrillers om een maatschappelijk geëngageerd betoog door m’n strot gedouwd te krijgen. Stop dat maar in je literaire boek, dan weet ik wat ik pak). Soms krijg ik ook een mega-kater van een boek omdat het een genre is wat me niet aanspreekt of er een thema in zit wat ik liever vermijd in mijn boeken. Dan leg ik het boek weg, schrijf op waarom ik het niet uitgelezen heb (vet handig, zo’n serie op je blog 😉 ) en ga op zoek naar een rebound-boek. Een goedmaak-boek. Iets wat de spreekwoordelijke nare smaak van dat stomme boek weg gaat spoelen.

Om er zeker van te zijn dat het boek dat ook echt gaat doen, is dit ook vaak een moment waarop ik boeken ga herlezen. Voor mij is dat iets fijns, omdat ik dan zeker weet dat ik krijg wat ik wil van dat boek. Ik weet dat dit voor andere mensen niet altijd werkt, maar voor mij werkt het wel.

Een paar van mijn ‘rebound-boeken’ na een heel slecht boek:

De Edelsteentrilogie van Kerstin Gier. Dit is romantisch, soms een beetje zoetsappig, maar tegelijkertijd ook vol humor en actie. Iedereen in de familie gaat er van uit dat Gwendolyns (in alle opzichten perfecte en daardoor nogal irritante) nichtje Charlotte het tijdreisgen geerfd heeft, maar het blijkt dat Gwendolyn degene met het gen is. En dus moet Gwendolyn volkomen onvoorbereid allerlei tijdreizen gaan maken om zo het hogere doel van de Wachters te voltooien. Maar wat is dat hogere doel, en waarom wil niemand haar vertellen waarom er alleen maar naar de Graaf van Saint Germain geluisterd wordt? Wat is er vroeger gebeurd, met Lucy en Paul, waardoor Gwendolyns moeder het vertrouwen van de wachters heeft verspeeld? En waarom doet de knappe Gideon, de mede-tijdreiziger van Gwendolyn, zo irritant superieur? Gelukkig krijgt Gwendolyn hulp van haar beste vriendin Leslie en later ook van de waterspuwer-demon Xemerius, die over een gezonde dosis humor beschikken.

De test van Joelle Charbonneau. Deze trilogie is zeg maar het onbekende zusje van De Hongerspelen. Cia wil dolgraag naar de universiteit, maar daarvoor moet ze eerst een toelatingsexamen doen: de Test. Tijdens deze test worden jongeren uit het Verenigde Gemenebest getest om erachter te komen of ze over de juiste kwaliteiten beschikken om het land vooruit te helpen. Maar de Test bestaat niet alleen uit examens maken, en zakken voor de Test is geen optie. Falen is geen optie, en foute antwoorden worden bestraft. Voldoet Cia aan de eisen van de Test, dan mag ze naar de universiteit. Maar als ze zakt…

De Theeroos van Jennifer Donnelly. Fiona is arm maar ambitieus, en woont in Whitechapel, Londen, in 1888. Haar grote droom is om samen met haar geliefde Joe een winkel te openen. Maar Fiona krijgt met tegenslag na tegenslag te maken, en dat komt allemaal door de eigenaar van de theefabriek, William Burton. Haar vader komt om bij een ongeluk in het pakhuis, waardoor haar familie uit elkaar valt en ze moeten verhuizen. En Whitechapel is nou niet echt een veilige buurt, want Jack the Ripper spookt er door de straten… Als Fiona bijna niets of niemand meer heeft, besluit ze om naar Amerika te gaan, waar ze in de winkel van haar oom wil gaan werken. Via haar nieuwe Amerikaanse vrienden ontdekt ze niet alleen dat de wereld mooi kan zijn en dat je met hard werken ver kan komen, maar ook een manier om de man die haar familie heeft vernietigd te verwoesten…

Baantjer. In ieder boek zitten een aantal vaste elementen (lijk, onderzoek, bezoekje aan cafe Lowietje, Buitendam doet moeilijk, onderzoek loopt vast, ingeving, ontknoping, uitleg van De Cock bij hem thuis). Dat is ook wat de lezers willen, en dat krijgen ze dus ook. De boeken zijn daarom heerlijk voorspelbaar qua patroon, en lenen zich dus niet alleen goed om te lezen als je weinig concentratie hebt, maar zijn ook erg fijn als luisterboek. Er zijn meer dan 90 Baantjer-boeken, dus je kunt nog wel even vooruit!

De Alfie-serie van Rachel Wells. Alfie is een Britse korthaar die na het overlijden van zijn baasje op zoek gaat naar een nieuw huis. Maar Alfie heeft een ding geleerd: hij wil niet meer afhankelijk zijn van slechts een baasje of een gezin. Hij besluit om drempelkat te worden: een kat die verschillende huizen heeft en overal lekkere dingen en aandacht krijgt. In de straat waar hij besluit om drempelkat te worden blijkt hij hard nodig te zijn, want alle gezinnen die hij uitkiest hebben zo hun eigen problemen. Alfie probeert ze op te lossen, maar is dat niet te veel voor een kat? Dit is echt een gezellige knusse serie, nergens echt zwaar, omdat je alles via Alfie meekrijgt, die niet alles snapt wat die rare mensen doen of zeggen. Daarbij is Alfie hartverwarmend schattig en een echte redder, waardoor je regelmatig met een grote glimlach op je gezicht zit te lezen. Je hebt zeven delen van deze serie, dus je kunt even vooruit.

Jill Mansell. Het fijne is van deze boeken dat de verhalen altijd min of meer hetzelfde patroon volgen, iets wat de leesbaarheid enorm ten goede komt, zeker als je in een dip zit. Dan is een zekere mate van voorspelbaarheid gewoon fijn. Daarnaast kan ik het wel waarderen dat de verhalen een happy end hebben en dat de vrouwen in kwestie niet meteen hun verstand verliezen omdat er toevallig een knappe man voorbij komt lopen. De vrouwen zijn ook allemaal werkend (vaak in een creatief beroep), en kunnen prima hun eigen boontjes doppen. Persoonlijke favorieten zijn Open Huis, Kapers op de Kust, En de minnaar is…, De prins op het verkeerde paard, Je bent geweldig en Ondersteboven. Maar met vierendertig verschillende titels is er vast wel iets wat je aanspreekt!