Binnen de boekenwereld zijn er een aantal dingen die ik niet snap. Dingen waarover ik me verbaas, waarover ik me verwonder en waarover ik ook af en toe een blogpost schrijf. Vandaag zet ik een aantal van die fenomenen op een rijtje. Mocht iemand me (een van) deze fenomenen uit kunnen leggen: ga vooral je gang!
Reading challenges
Nee, sorry, ik begrijp echt niet wat de lol is van verplicht een stapel boeken moeten lezen in ruil voor punten. Dat is misschien grappig op school, om zo het lezen te bevorderen, maar ik begrijp niet waarom je als volwassene verplicht een stapel boeken zou willen gaan lezen die je niet zelf hebt uitgekozen (of waarbij je je aan andere regels moet houden dan ‘wat vind ik leuk/mooi/fijn om te lezen’). Ik ben er niet tegen, maar zelf zal ik er niet snel aan meedoen, omdat ik dus de lol er niet van inzie.
Cancel-cultuur
Nee, ik begrijp ook niets van de cancel-cultuur. En dan vooral niet waarom de ene auteur wel gecanceld wordt en de andere niet, terwijl ze zich allebei ‘schuldig’ maken aan hetzelfde (of in mijn ogen vergelijkbaar) ‘misdrijf’. Heeft het met de timing te maken, wanneer zeg je wat? Heeft het te maken met het medium, je doelgroep, je lezerspubliek? Echt, ik snap er geen zier van. Het komt op mij over als een combinatie van willekeur, bliksemafleiding en ‘superwoke’ willen zijn. Ik zie namelijk mensen die niet gecanceld zijn dingen zeggen die ik behoorlijk schokkend en stigmatiserend vind (zo heb ik bijvoorbeeld ooit iemand een opname in een psychiatrische kliniek zien beschrijven als ‘een paar weken vertroeteld worden’), maar die auteur is niet gecanceld. Ook de auteur die een vrouwelijke politieagent neerzet als ‘pot’ is niet gecanceld. Waarom zij niet en andere auteurs wel? Dat is iets wat ik niet goed kan begrijpen.
Lezers die maar 1 genre of zelfs 1 auteur leuk vinden
Dit is een gevalletje: ‘het mag, voel je vrij, alleen ik begrijp het niet’. Hoe kun je maar 1 genre leuk vinden, of zelfs maar 1 enkele auteur? Hoe kun je als thrillerlezer nooit eens een detective willen proberen, of fantasy, of een roman? Hoe kun je als lezer van romantische boeken nooit eens een grappig boek willen proberen, of een historische roman? Hoe kun je, als de boeken van de ene auteur in jouw favoriete genre je bevallen, nooit eens een vergelijkbare auteur willen proberen? Of een andere auteur van dat genre? Het komt op mij een beetje over als ‘ja ik hou van koken, maar ik kook alleen maar pasta met tomatensaus’. Nogmaals, het mag. Maar ik begrijp er geen zier van. Waarom zou je je hele leven maar 1 genre of 1 auteur willen lezen? Dat is hetzelfde als je hele leven maar 1 soort groenten eten… Een beetje saai dus. Daarbij gaan auteurs ook nog wel eens dood, en dan komen er meestal geen boeken meer van die auteur. Wat doe je dan? Alle boeken die wel verschenen zijn herlezen? Of nooit meer een boek lezen? Ik zou dat heel jammer vinden.
Mannen die rare dingen over vrouwen schrijven
Soms vraag ik me af of die mannen überhaupt wel eens een vrouw hebben ontmoet. En of ze daar dan ook een gesprek mee hebben gevoerd. Bijvoorbeeld over de vraag waar ze hun smartphone opbergen. En waarom vrouwen in een zakelijke setting hun emoties zo goed onder controle houden. Of, ik noem maar iets, wat het verschil is tussen eyeliner en mascara. Of hoe wij kijken naar ons eigen en andermans lichaam. Doordat mannen op een bepaalde manier schrijven over deze onderwerpen, houden ze bepaalde vooroordelen in stand. En dat vind ik een kwalijke zaak. Heren schrijvers, is het echt zo moeilijk om ofwel even in gesprek te gaan met een vrouw ofwel een bepaald onderwerp gewoon te vermijden of veel algemener te beschrijven? Als je niet weet welk make-up product we waarvoor gebruiken, mag je ook best schrijven ‘ze deed haar make-up’ of ‘ze maakte haar ogen op’. Graag gedaan.
De ongeschreven regel dat je alleen maar positieve dingen mag zeggen
Dit vind ik echt een heel ingewikkelde. Er zijn namelijk een hoop mensen die vinden dat je, in het kader van de leesbevordering, alleen maar positieve dingen mag zeggen over boeken. Want als je iets negatiefs zegt, dan zou dat ervoor kunnen zorgen dat iemand niet gaat lezen, ofzo. Tegelijkertijd behoren mijn blogs over boeken die ik niet uitlees en series die ik niet uitlees tot de best gelezen posts op mijn blog. De post over series die ik niet uitlas had meer dan 800 views in 24 uur. En tegelijkertijd word ik aangesproken omdat het heel slecht is dat ik benoem dat ik twee kinderseries niet uitlees, en dat ik uitgebreid had moeten uitleggen waarom series met een herhalend patroon heel waardevol zijn voor kinderen, en hoe waag ik het om ook maar iets negatiefs te zeggen over een boek want je moet aan leesbevordering doen. O, en het moet ook diepgaander zijn en vooral veel positiever. En ondertussen dus wel 800 views he? Dat komt een beetje over als afgeven op MacDonalds omdat het eten daar zo ongezond is terwijl je zelf ondertussen een driedubbele quaterpounder, een gigantische portie Franse frietjes, twintig kipnuggets, drie bakjes saus, een MacFlurry en een milkshake voor je neus hebt staan…
Welke boek-fenomenen snap jij niet?
BookSomeTea 
Het ligt aan het soort reading Challenge. Bij die van Hebban heb je een checklist die je uitdaagt om ook eens uit die heerlijke comfortzone te stappen. Je hoeft het niet te doen, maar mag wel.
Cancel cultuur speelt vooral onder Gen Z, gelukkig niet onder de wat oudere generaties. En in het buitenland is het veel erger dan hier.
LikeLike
Ja, dan nog snap ik beide dingen niet.
LikeLike
Vooral dat laatste snap ik ook echt niet. Iets kan toch niet je smaak zijn en dan mag je dat toch zeggen? Of mag je het ook niet zeggen als een bepaald soort fruit toevallig niet je smaak is? Want je moet wél gezond eten bevorderen. Dat is hetzelfde dan toch? Wat betreft een challenge: ik lees nu min of meer als challenge ‘De Hobbit’ en phoe, niet te doen. Is wel anders dan een challenge hoor, maar mede daarom begin ik daar dus niet aan. Ik lees graag waar ik zelf zin in heb.
LikeLike
Dat laatste dus! Ik heb iets te veel boeken ‘moeten’ lezen voor mijn studie die niet mijn smaak waren (mystiek lichaam, de avonden, rachels rokje) om daar nog plezier aan te beleven.
LikeGeliked door 1 persoon
De reading challenges vind ik grote onzin
Waarom verplicht zoveel of bijvoorbeeld boeken met blauwe kaft lezen? Nooit begrepen
Ik vind ook de hype over bepaalde auteurs en hun boeken te ver gaan
Dus dat je daar niet van kunt/ mag zeggen dat je het niks vind
Ik snap wel dat mensen bepaalde genres niet lezen maar om nu alleen een auteur te lezen (stel dat deze maar 2 boeken geschreven heeft…)
LikeGeliked door 1 persoon
Je hoeft ook echt geen horror, erotiek of fantasy te lezen als dat je niet aanspreekt… maar ‘nee dat lees ik niet want het is geen …’, dat snap ik dan weer niet. Het kan een periode zijn, maar je hele leven?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik doe mee met de hebban Challenge, maar ik zie het meer als een spelletje, niet een verplichting. Ik kies een haalbaar doel en zie wel hoe het gaat. Maar ik merk wel dat het onbewust me motiveert om meer te lezen. De challenge zorgt ervoor dat ik iets sneller een boek pak in plaats van de bakje van de tv.
Het leukste aan de challenge vindt ik dat ik daardoor meer bijhou wat ik lees. En het overzicht op het eind van het jaar van wat je las, welke genres, welke schrijvers, aantal pagina’s, dunste boek,… . En dan vergelijken met de voorgaande jaren, grappig om te zien hoe totaal anders ik elk jaar lees.
Naar de categorieën kijk ik niet echt, hooguit om wat inspiratie op te doen.
Van de andere zaken die je opnoemt snap ik ook niet. Zeker niet dat je alleen maar positieve recensies mag schrijven van boeken. Hoe demotiverend moet dat niet zijn als beginnende lezer als je een boek slecht vindt en heel de boekenwereld roept super boek. Dan gaat die persoon meteen afhaken met lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees alles wat los en vast is: van kinderboek tot theologie, van krant tot “dikke pil”
Alleen lezen van één auteur, of één genre? nee daar moet ik niet aan denken.
Aan 2 challenges doe ik mee: Hebban: steeds als ik een boek uit heb voeg ik het toe, maar ben er verder niet echt mee bezig.
De andere challenge is de mini-bieb challenge, die gaat dus wel op soort (daardoor heb ik wèl boeken gelezen die ik anders niet snel zou pakken) maar die challenge combineer ik met wandelen, zo heb ik een doel met m’n wandeling.
LikeLike
Als jij er plezier aan beleeft: prima. Ik heb voor mijn studie al iets te veel moeten lezen, waardoor het voor mij eerder het plezier wegneemt dan het bijdraagt aan mijn leesplezier.
LikeLike
Reading challenges zijn ook niet mijn ding. Het is, denk ik, iets voor mensen die van competitie houden. Ze doen maar, hoor, maar ik lees liever gewoon waar ik zin in heb en op mijn eigen tempo.
Cancel-culture is gemeen en eigenlijk een soort pestgedrag. Het is niet omdat iemand een keer iets verkeerd zegt of schrijft, dat je die persoon dan maar volledig moet uitgommen. Ga in dialoog, mensen. Praat met elkaar!
Lezers die maar 1 genre leuk vinden: da’s hun recht, maar jammer voor hen.
Mannen die stomme dingen over vrouwen schrijven, daar kan ik goed om lachen, vooral wanneer jij er zo leuk over schrijft.
Een fenomeen dat ik ook niet snap zijn reisgidsen. Die zijn meestal zo saai, dat mijn zin in reizen er meteen van overgaat.
LikeLike
Ik hou wel van reading challenges. Maar ik vul ze altijd achteraf in. Ik hou gewoon van lijstjes maken en ik vind het leuk en overzichtelijk om te zien wat ik in een jaar lees. Daarnaast helpt het me zo nu en dan om eens iets anders te proberen. 🙂
LikeLike
Grappig. Ik doe wel de readingchallenge van Hebban, maar zie dat totaal niet als competitie of scoren. Het is een voornemen voor het jaar. Als het lukt, fijn, als het niet lukt, ook goed. Ik doe dit voor mezelf, niet om te vergelijken met anderen. En zo staat het ook beschreven op Hebban, dat dit voor jezelf is en zeker geen wedstrijd.
En als het je niets lijkt, is dat ook heel normaal en logisch, maar ik vind het jammer dat iemand die wel zo’n challenge doet, weggezet wordt als competitief en gericht op scoren ipv leesplezier. (punten worden er al helemaal niet gegeven, bij mijn weten, tenminste niet bij Hebban)
De challenge heeft mij hiermee gestimuleerd weer meer te gaan lezen. Gevarieerder te gaan lezen ook, door de categorieën, maar ook dat doe je puur voor jezelf. Ik lees nu meer, diverser (ineens veel non-fictie) en beleef er veel plezier aan.
LikeLike