Op de blog van Joany kwam ik de rubriek WensThee tegen, waarbij ze de de thee die ze die week drinkt combineert met een aantal boeken. Ik vond dat een ontzettend leuk idee, en vroeg haar of ik haar idee (boeken en thee combineren) op mijn blog mocht gebruiken. En dat mocht!

Normaliter schrijf ik over recente boeken een recensie, en over de wat oudere boeken een TheeBoekMatch. Maar dit boek, De Mitford Moorden, leent zich zo ontzettend goed voor een TheeBoekMatch, dat ik deze keer een andere keuze heb gemaakt. Lees mee met mijn TheeBoekMatch/recensie van De Midford Moorden.

Het boek

Het verhaal begint met een proloog, gedateerd op 12 januari 1920. Florence Nightingale Shore (ja, familie van) stapt op station London Victoria in een trein waar ze niet meer levend uit zal komen. Daarna gaat het verhaal een stukje terug in de tijd en maken we kennis met Louisa Cannon, een arm meisje dat samen met haar moeder met moeite het hoofd boven water weet te houden. De oom van Louisa, Stephen, komt regelmatig langs. Maar omdat Stephen zich in nogal louche kringen begeeft, is dat niet altijd prettig. Als hij op een dag besluit om Louisa te ‘verkopen’ om zijn schuld te voldoen, weet Louisa dat ze weg moet. Via een vriendin regelt ze een baantje als kindermeisje bij de familie Midford. Maar haar oom krijgt er lucht van, en besluit nog een tweede poging te doen om via Louise zijn schuldeisers tevreden te stellen. Op dezelfde dag dat Florence Shore vermoord wordt, neempt Stephen Louisa mee naar ‘vrienden’ van hem. Louisa weet te ontsnappen aan haar oom en ontmoet op het perron Guy, die bij de spoorwegpolitie werkt. Guy helpt haar om alsnog op het adres van haar nieuwe baantje te komen. Even later wordt Guy bij de ontdekking van het lichaam van Florence Shore geroepen.

Vanaf dat moment volgen we afwisselend Louisa en Guy. Louisa probeert een leven op te bouwen bij de familie Midford, waar ze samen met nanny Blor als kindermeisje werkt. Guy probeert de moord op Florence Shore op te lossen. Louisa heeft tijdens haar werk vooral veel te maken met Nancy, de oudste van de kinderen Midford. Nancy is zestien en wil dolgraag volwassen zijn. Tijdens een korte vakantie in Londen (het is dan inmiddels zomer en ‘Het Seizoen’) haalt ze Louisa over om haar te begeleiden naar een bal. Een zware sociale misstap, want in die tijd mocht een meisje pas naar een bal als ze haar debuut had gemaakt – en dat deed je nooit voor je 18e verjaardag. Op dat bal ontmoet Nancy Roland, een knappe officier die in de Eerste Wereldoorlog heeft gevochten. Dezelfde oorlog als waarin Florence Shore als verpleegkundige aan het front heeft gewerkt. Nancy is zeer in Roland geïnteresseerd, maar dan ziet Louisa een van de mannen aan wie haar oom haar probeerde te verkopen. Ze vlucht halsoverkop weg, samen met Nancy.

Ondertussen is Guy nog steeds de moord op Florence Shore aan het onderzoeken. Eerst doet hij dat volgens de orders van zijn baas, maar later gaat hij op eigen houtje op onderzoek uit. Hij ondervraagt diverse getuigen en onderzoekt een aantal sporen, geholpen door Louisa en Nancy. Nancy heeft namelijk besloten om zelf even de zaak van Florence Shore te onderzoeken en op te lossen. Ze maakt onder andere een afspraak met de notaris van Florence Shore, en komt erachter dat de zuster kort voor haar overlijden haar testament heeft gewijzigd. Zit hier wellicht de verklaring voor de moord?

Nancy is nog steeds zeer enthousiast over Roland, en het is duidelijk dat ze hoopt dat hij haar tzt ten huwelijk zal vragen. Maar Louisa vangt als bediende wel eens gesprekken op. Is Roland wel zo’n goede keus voor Nancy?

De thee

Dit verhaal speelt in Engeland, het land van de thee. En aangezien het midden in de winter (guur, grijs en koud) begint, zou daar een sterke thee het beste bij passen, wat mij betreft. Een Assam bijvoorbeeld.

Langzaamaan wordt het lente in het verhaal, en wordt de sfeer ook iets minder grimmig. Dan zou een wat lichtere thee, bijvoorbeeld een Ceylon, een mooie optie zijn. Via de Ceylon zou je dan over kunnen stappen op een groene thee, wellicht iets met een bloemetje erin, voor de hoofdstukken tijdens de zomermaanden. De ‘even opfleuren’-thee van Pickwick, met rozenblaadjes en framboos, is hiervoor een goede optie.

Daarna wordt het verhaal weer wat donkerder, dus kun je het beste overstappen op een zwarte thee. Een Lady Grey-thee (earl gray met korenbloesem) zou hier mooi passen, of een Chai thee. Bij de ontknoping van het verhaal, op een bal met veel champagne, past een Darjeeling, de champagne onder de theesoorten.

Mijn mening over het boek

Ik had verwacht dat dit boek een detective zou zijn, dat was het niet. Er speelt wel een moord in, maar die verdwijnt zo vaak naar de achtergrond dat je het geen detective meer kunt noemen. Dit is eerder een kostuumdrama waarin een moord voor wat extra drama zorgt. Ook waren er kleine dingetjes die me stoorden, zoals dat Florence, een dame van in de 50 in anno 1920, het heeft over ‘nog even snel een kop thee drinken voor haar trein vertrekt’. Dat past niet in de sfeer en het tijdsbeeld.

Verder is het verhaal goed geschreven. Het leest snel weg, er zit vaart in het verhaal en de personages zijn goed uitgewerkt. Er is veel aandacht voor details, en je ziet aan het einde van het boek dat er al wat kleine brokjes informatie klaarliggen voor deel twee (dit is het eerste boek in een serie van zes).

Tot mijn verrassing was de moordenaar niet wie ik in gedachten had, maar een deel van het plot was wel erg voorspelbaar. Dat vond ik jammer, zeker omdat het boek als een detective in de markt gezet is. De sfeer in het boek was wel heel fijn, en daar ben ik ook altijd wel gevoelig voor. Het deed me een beetje denken aan De Theeroos, en dat vind ik ook een fijn boek.

Als je op zoek bent naar een goede detective moet je even verder kijken, maar als je op zoek bent naar een nieuwe serie met een flinke dosis Downtown Abbey-sfeer ben je bij De Mitford Moorden aan het juiste adres.