Het verhaal

Op een (bijna) onbewoond eiland wordt een bruiloft gevierd. Je volgt afwisselend de bruid, de bruidegom, de weddingplanner, de getuige, het bruidsmeisje en de aanhang, vanaf een dag voor de bruiloft. Tegelijkertijd is er ook een ‘nu’, en in dat ‘nu’ is er een observator aan het woord, alsof het verhaal vanuit daar door een camera wordt gevolgd. Je weet dat er iets heeft plaatsgevonden vlak voor het ‘nu’, want een van de serveersters is totaal over haar toeren binnengekomen. Ze riep iets over bloed en viel toen flauw. Maar wat er precies is voorgevallen weet je niet…

In de dagen en uren die vooraf gaan aan het nu kom je erachter dat, tot groot ongenoegen van de bruid, niet iedereen kan vergeten wat er in het verleden heeft plaatsgevonden. De getuige en de bruidegom hebben bijvoorbeeld samen op school gezeten, en het bruidsmeisje en zusje van de bruid kampt met psychische problemen. Maar ook tijdens het vrijgezellenfeest zijn er dingen gebeurd waar sommigen liever over zwijgen. Maar als je het verleden naar het heden haalt, kunnen er rare dingen gebeuren. En geheimen kun je beter meenemen in je graf dan naar een bruiloft…

Mijn mening

Ik moest er even inkomen (waarschijnlijk door alle wisselingen in personages en tijd), maar toen ik eenmaal in het verhaal zat, was ik er ook constant mee bezig. Wat zou er gebeurd zijn? Zou er een dode zijn, of enkel een gewone? En wie zou dat zijn, en waarom? De mogelijkheden bleken eindeloos, ondanks het geringe aantal personages (zes). Iedereen heeft geheimen voor elkaar, en sommigen verbergen de waarheid niet alleen voor anderen, maar ook voor zichzelf.

De opzet van dit boek is vergelijkbaar met De Jachtpartij, al volgen we deze keer niet een deel van de groep maar alle groepsleden. Ook staat nu niet alleen boven ieder hoofdstuk de naam van het personage, maar ook wat zijn/haar ‘rol’ is in het verhaal (bruid/bruidegom/bruidsmeisje/getuige/aanhang/weddingplanner). Dat vind ik echt een verbetering ten opzichte van het vorige boek, en maakt het verhaal een stuk makkelijker om te lezen. Daarnaast is er ook een duidelijker verschil tussen het ‘nu’ en ‘wat eraan vooraf ging’. Ik vermoed dan ook dat de auteur en/of de uitgeverij hier naar de feedback van de recensenten heeft/hebben geluisterd, want dit punt is door meerdere recensenten aangehaald.

Hoewel ik wel al vrij snel een idee kreeg wie het slachtoffer zou zijn, werd ik tot het einde toe heen en weer geslingerd in mijn verdenkingen van de overige personages. Had die het nou gedaan, of toch die ander? Het kwam voor dat ik na afloop van een hoofdstuk zeker wist dat de een het gedaan had, maar dat er halverwege het volgende hoofdstuk informatie kwam die me op een totaal ander spoor zette. De puzzel zat dus ontzettend goed in elkaar, al overviel de uiteindelijke dader me een beetje. Ik denk dat een paar hints extra net dat beetje extra hadden gegeven.

Wat ik niet prettig vond, was het formaat van het boek. Ik las het papieren boek, en dat is vrij groot van formaat en ligt (mede) daardoor niet lekker in de hand. Ook waren er bij de social media-berichtjes die in het boek staan letters bovenop elkaar terechtgekomen, om daarna weer veel te veel wit te over te hebben. Dat zag er niet mooi uit, zelfs lelijk, en het las niet prettig. Ik heb de uitgeverij hier een berichtje over gestuurd.

De setting van het eiland waar je niet zomaar vanaf komt, en een eiland met een spooklegende bovendien, maakt de setting van het verhaal extra onheilspellend. Als er dan ook nog een storm losbarst, een die ervoor zorgt dat de elektriciteit uitvalt, is het drama van het ‘nu’ compleet. Zowel voor als na de storm is er een stilte. Maar is die stilte echt wel zo stil? Of staat hij bol van de geheimen? De gasten trekken hun mooiste kleren aan en zetten hun feestelijkste gezicht op, als een masker, voor een bruiloft die ze nooit meer zullen vergeten…

Dit boek is vertaald door Ans van der Graaff