Ook in de afgelopen tijd las ik af en toe een boek niet uit. Dat had iedere keer een andere reden, en het is meestal ook geen verwijt naar het boek of de auteur, maar een beschrijving van de mismatch tussen mij en het boek. Want boeken zijn net als relaties: soms past iets bij je, en soms niet. En soms komt een goed boek op het verkeerde moment langs, dat kan ook.
Zwart krijt van Christopher J. Yates. Dit boek begon heel anders dan ik had verwacht, dat vond ik om te beginnen al heel lastig (ik had een stressvolle tijd en kon niet heel makkelijk schakelen). Dan was het ook nog zo dat het verhaal enorm focuste op de eenzaamheid van een van de personages, en hoe verloren hij zich voelde. Ik heb me vaak genoeg zo gevoeld, en dat zijn geen emoties die ik graag opnieuw beleef. Ik werd verdrietig van dit boek, en ik kreeg er buikpijn van, en dat waren twee dingen die ik juist niet wilde.
De geheimen van de kostschool van Lucinda Riley. Dit boek voldeed op het eerste gezicht aan een flink aantal van mijn wensen bij een detective. Waarom las ik het dan toch niet uit? Omdat het verhaal te sloom was voor mij. Te veel een roman, te weinig een detective. En ik had juist behoefte aan een fijne detective. Ik kan me goed voorstellen dat dit voor sommige andere mensen wel een hit is, maar ik ben niet een van die mensen.
Zo lief als de dood van Holly Jackson. Ik had me enorm verheugd op dit boek, maar was niet voorbereid op de mentale impact die dit boek op mij zou hebben. Ik kom uit een stressvolle situatie (operatie en bijbehorende spanning en stress, zeker omdat de vorige operatie uitdraaide op een trauma). Pip heeft overduidelijk PTSS in dit boek (logisch ook na wat ze heeft meegemaakt), en gaat daar op een zelfdestructieve manier mee om. Ik merkte dat ik daarvan in de war raakte, en dat het gevoelens bij mij losmaakte waar ik niet klaar voor was. Dit boek krijgt later een herkansing, als ik zelf wat stabieler ben.
Wil je deze serie nog eens teruglezen?
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Deel 7
Deel 8
Deel 9
Deel 10
Deel 11
Deel 12
BookSomeTea 
Ik vind het al dapper dat je aan een boek met de titel ‘Zo lief als de dood’ durft te beginnen. Klinkt voor mij namelijk sowieso als een heftig boek. Ik ben heel benieuwd hoe je het vindt in de herkansing.
LikeLike
Het was deel 3 van een serie, en die serie beviel tot nu toe goed…
LikeLike
Een boek niet uitlezen komt bij mij ook wel eens voor, maar ik vind het wel lastig. Het voelt zo slordig vind ik altijd. Toch besluit ik soms dat het zonde van mijn tijd is om verder te lezen. ‘Cut your losses’ en zo…
LikeLike
Ik merk dat het voor mij makkelijker is sinds ik deze serie doe.
LikeLike
Een boek niet uitlezen…
– Als het boek in mijn ogen langdradig is en ik het gekozen had om de geweldig mooie voorkant… (doe ik bijna nooit…)
– te kleine letters
– is wel de belangrijkste en dan krijgen ze wel een nieuwe kans: als het boek niet bij mijn stemming past.
LikeLike
Dat laatste is bij mij ook vaak het geval, dat het niet bij mijn stemming past.
LikeLike