Soms heb je van die boeken die je niet uit kunt of wil lezen. Daar zijn op zich genoeg redenen voor. Maar welke boeken heb ik de afgelopen maanden niet uitgelezen? Ik vertel het je vandaag. Eerder schreef ik ook al een blogpost hierover, later nog een, en er volgde zelfs een deel 3. Zo zijn we dus nu bij deel 4.

Zelfs als we zwijgen van Marieke Nijkamp. Ja, ik weet het, dit boek had ik uit moeten lezen. Maar het trok me gewoon niet. En dat lag niet (alleen) aan het feit dat ik de schakel naar een non-binair personage niet kon maken, het lag er vooral aan dat ik de sfeer niet prettig vond. Daarnaast vond ik ook dat het personage met ASS de grens tussen stimmen (schommelen/duwen/tikken/fladderen ed, met als doel om rustig te worden/spanning te uiten/de aandacht bij je lichaam te houden) en automutilatie wel erg ver oprekte. En ik vond het lastig dat het verleden van de personages en het verleden van de karakters in hun spel (een LARP-spel, een Live Action Role Playing-spel dus, en dan gemengd met dungeons & dragons-elementen) nogal door elkaar liep. Al met al was dit voor mij een verwarrend boek met een onprettige sfeer, en ik merkte dat het me gewoon niet trok. Dus dit boek heb ik niet uitgelezen.

De kleuren van het licht van V. E. Schwab. O, wat had ik me op dit boek verheugd na het vorige deel. Maar dit deel viel zo ontzettend tegen! Er zitten ontzettend veel perspectiefwisselingen in, waardoor ik minder makkelijk in het verhaal kwam. Ook is er een enorme vertraging in de tijd gaande: waar het vorige deel een aantal maanden beschreef, was ik hier bijna op de helft en er was nog niet eens anderhalve dag om. En wat de druppel was: de magie zelf werd opeens ook een personage wat aan het woord was. Sorry, maar toen haakte ik af.

Quotum – Project Z van Marloes Morshuis. Dit ligt echt aan mij, en aan de associatie die ik had met hoe de ‘slinkers’ (bevolkingsgroep die maar voor de helft meetelt) beschreven werden. Ik merkte namelijk dat ik de slinkers vergeleek met de positie waar ik zelf in zit: die van arbeidsparticipant. Niet alleen omdat mensen neerkijken op de slinkers, maar ook, vooral, door de armoede waar de slinkers in leven en de functies die de slinkers moeten uitoefenen. Dat zijn namelijk ook de functies waar ze mensen in de participatiewet graag in zetten, en ook op ons wordt enorm neergekeken (denk oa maar aan het feit dat wij eerst twee maanden gratis moeten werken voordat een werkgever zelfs maar overweegt om ons aan te nemen, en het feit dat ik, wettelijk gezien, niet over mijn eigen tijd mag beschikken). Ik werd heel triest van dit boek, en daarom heb ik het niet uitgelezen.

De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley. Dit boek had ik uit de bibliotheek meegenomen toen bekend werd dat de bibliotheken weer gingen sluiten, en ik dus een stapel boeken hamsterde zodat ik dan toch maar in ieder geval iets te lezen had (want ik heb verder geen enorme boekenkast hoor…). In ieder geval: dit was een probeersel, en ik merkte dat het verhaal me niet te pakken kreeg. Ik dwaalde af, ik merkte dat ik globaal ging lezen (‘scannend lezen’). Dit boek en ik waren gewoon geen match.